Το τζούντο είναι πολλά διαφορετικά πράγματα για κάθε άνθρωπο. Είναι ένα διασκεδαστικό άθλημα, είναι τέχνη, είναι πειθαρχία, είναι μια αναψυχή ή μια κοινωνική δραστηριότητα, ένα πρόγραμμα γυμναστικής, αυτοάμυνα ή προετοιμασία για μάχη, ένας τρόπος ζωής, ένα παιχνίδι, μια παρέα, μια ομάδα, μια ψυχοσωματική θεραπεία, μια εκτόνωση, μια υπερβολή δυνάμεων, εσωτερική ησυχία,ένας θρίαμβος επιτεύγματος προσωπικού, κοινωνικού, παγκόσμιου, εθνική περηφάνια, ένας θανάσιμος χορός, μια εσωτερική απομόνωση, γέλιο, στιγμιαία φώτιση, γνώση, μια παρτίδα σκάκι, μια ωραία άσπρη βαμβακερή στολή τυλιγμένη δύο φορές στο ύψος της μέσης με μια μαύρη ζώνη …και χιλιάδες άλλα πράγματα, τόσα, όσα και οι άνθρωποι που ασχολούνται μ’ αυτό.
Με την μορφή του αθλήματος – με την οποία εντάχθηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1964 – διέπεται από αυστηρούς κανόνες που εξασφαλίζουν την ασφάλεια των συμμετεχόντων.
Eίναι πιο γνωστό για τις θεαματικότατες τεχνικές ανατροπών που έχει, αλλά επίσης συμπεριλαμβάνει τεχνικές πάλης στο έδαφος, με λαβές καθηλώσεων, ακινητοποίησης του αγκώνα και στραγγαλιστικές τεχνικές – όπου αν δε μπορείς να ξεφύγεις παραδίδεσαι.
Είναι το μόνο πολεμικό άθλημα του οποίου το αποτέλεσμα της εφαρμογής των ανατροπών είναι εμφανές χωρίς να χρειαστεί ο αντίπαλος να βγει αναίσθητος από τον αγωνιστικό χώρο ( knock out) και το εξωφρενικό στις περισσότερες από τις τεχνικές, γυρίζεις την πλάτη σου στον αντίπαλο.
Το τζούντο είναι προσιτό σε όλες τις ηλικίες – όπως βέβαια και όλες οι Πολεμικές Τέχνες – αλλά λόγω της ύπαρξης των στρωμάτων προσφέρεται για περισσότερα παιχνίδια για τα παιδιά και για ακίνδυνη πάλη στο έδαφος για τους πιο ηλικιωμένους.
